Μπορεί ο καθένας από εσάς να συμμετέχει σε αυτή τη προσπάθεια στέλνοντάς φωτογραφίες ή πληροφορίες για την χλωρίδα και την πανίδα του νομού.
Ονομασία :
Κρυπτοτσικνιάς - Ardeola ralloides
Λευκοτσικνιάς - Egretta garzetta
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
22/4/ 2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία :
Λευκοτσικνιάς - Egretta garzetta
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
21/4/ 2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία :
Τσιχλοποταμίδα - Acrocephalus arundinaceus
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
25/4/ 2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία :
Πορφυροτσικνιάς - Ardea purpurea
Τοποθεσία:
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
27/4/ 2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία :
Κοκκινοκεφαλάς - Lanius senator
Τοποθεσία:
Αγ Αντώνιος
Ημερομηνία:
26/4/ 2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία :
Σκαρθάκι (Serinus Serinus)
Τοποθεσία:
Υγροβιότπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
22/4/ 2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Η πιο μικρή ελληνική σπίζα, μήκους 10 εκατοστών, με χαρακτηριστικό πολύ μικρό και κοντόχοντρο ράμφος. Θα συναντήσουμε το Σκαρθάκι συνήθως σε εκτάσεις με λίγα δέντρα και θάμνους, σε πάρκα, κήπους και χωράφια. Όπως όλες οι σπίζες, κυνηγιέται έντονα και παράνομα στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα πολλά Σκαρθάκια να πεθαίνουν σε κλουβιά. Το αρσενικό έχει έντονα κίτρινο μέτωπο, φρύδι, λάρυγγα, το πάνω μέρος του στήθους και το ουροπύγιο. Το Θηλυκό έχει ραβδώσεις κίτρινες και ελαιόχρωμες στο κάτω μέρος και κίτρινο ουροπύγιο. Τα δύο φύλα έχουν ελαιοπράσινο το πάνω μέρος τους καθώς και τις φτερούγες και την ουρά. Η φωνή του είναι τριλιριστή και σιγά σιγά πέφτει. Όταν πετάει, ακούγεται ένα «τριλίτ». Το Σκαρθάκι τρέφεται με σπόρους, χόρτα και έντομα. Κατά τη γαμήλια πτήση το αρσενικό πετάει σαν νυχτερίδα, τρεμουλιαστά, κελαηδώντας. Το ζευγάρωμα ξεκινάει αργά το Μάρτιο ή νωρίς τον Απρίλιο και συνεχίζεται και το Μάιο. Φτιάχνει τη φωλιά του σε σχήμα μικρής κούπας, μέσα σε δέντρα και θάμνους, χρησιμοποιώντας για υλικά διάφορα κλαδάκια και χόρτα. Γεννάει 35 αβγά που κλωσάει μόνο του το θηλυκό για 11-14 μέρες. Η επώαση ξεκινά από τη γέννηση του τελευταίου αβγού.
ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ
Ονομασία
Στρειδοφάγος
Τοποθεσία:
Υγροβιότπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
26/4/ 2020
Φωτογράφος:
Βαγγέλης Μπουγιώτης
Ονομασία :
Τρυγόνι
Τοποθεσία:
Υγροβιότπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
25/4/ 2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
ρυγόνι: αν είχε φωνή, θα φώναζε «βοήθεια»
Το Τρυγόνι (Streptopelia turtur) είναι το μοναδικό μεταναστευτικό περιστεροειδές της Ευρώπης και από τα είδη πουλιών με την πιο ραγδαία πληθυσμική μείωση. Περνά λιγότερο από το μισό του ετήσιου κύκλου του στην Ευρώπη, φτάνοντας στην Αγγλία για να αναπαραχθεί στα τέλη Απριλίου – αρχές Μαίου, προτού αναχωρήσει και πάλι για τις περιοχές διαχείμασής του στην άγονη Υποσαχάρια Δυτική Αφρική κατά τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο.Στο ξεκίνημα του 20ού αιώνα, τα τρυγόνια εξακολουθούσαν εμφανώς να αυξάνονται σε εξάπλωση και αριθμό, αλλά ήδη από τη δεκαετία του 1980 άρχισαν οι αναφορές σχετικά με μειώσεις ανώτερες του 50% των πληθυσμών τους σε Βρετανία, Γαλλία και Ρουμανία παρόλο που οι πληθυσμοί στα υπόλοιπα μέρη της Ευρώπης εμφανίζονταν σταθεροί. Στο Ηνωμένο Βασίλειο ο πληθυσμός του είδους παρουσίασε ραγδαία μείωση με απώλειες ύψους 95% τα τελευταία 40 χρόνια (1970-2011) και μείωση κατά 51% μόνο τα τελευταία 5. Συνολικά στην Ευρώπη έχει καταγραφεί μείωση της τάξεως του 73% μεταξύ 1980 και 2011, με το είδος να χαρακτηρίζεται ως Τρωτό στον Κόκκινο Κατάλογο Απειλούμενων Ειδών της Ε.Ε..Αναμφίβολα, η πτωτική αυτή τάση προκαλεί ανησυχία. Παρόλο που σε αρκετές περιπτώσεις οι πληθυσμοί των πουλιών σταθεροποιούνται ύστερα από μια περίοδο ραγδαίας μείωσης, δε φαίνεται να συμβαίνει το ίδιο και με τα τρυγόνια. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Τρυγόνι βρίσκεται στο όριο της εξάπλωσής του, όμως τα δεδομένα του Πανευρωπαϊκού Προγράμματος Παρακολούθησης Κοινών Ειδών Πουλιών (PECBMS) υποδεικνύουν ότι ανάλογες μειώσεις υφίστανται σε όλη την ήπειρο, υποδηλώνοντας ίσως ότι οι ανησυχητικά μικροί αριθμοί που παρατηρούνται στο Ηνωμένο Βασίλειο αποτελούν προειδοποίηση για το τι μέλλει γενέσθαι για τα τρυγόνια και στην υπόλοιπη Ευρώπη.Σύμφωνα με έρευνα που διενεργήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, διαπιστώθηκε ότι παρόλο που τα ποσοστά επιτυχίας φωλιάσματος παρέμειναν στην πλειονότητά τους σταθερά από τη δεκαετία του 1960 μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1990, ο μέσος αριθμός προσπαθειών αναπαραγωγής κάθε καλοκαίρι από τρεις έως τέσσερις μειώθηκε σε μόλις μία ή δύο. Το πιθανότερο αίτιο για τη μείωση του αριθμού των προσπαθειών αναπαραγωγής είναι η μεγάλη μείωση μεταξύ των δεκαετιών του 1960 και 1980 των αροτραίων καλλιεργειών, οι καρποί των οποίων ήταν άλλοτε σημαντική πηγή τροφής για τα τρυγόνια.Τα πουλιά από τη Δυτική Ευρώπη μεταναστεύουν σύμφωνα με έρευνες, μέσω της Ιβηρικής χερσονήσου και διαχειμάζουν στο Σάχελ, στη Δυτική Αφρική, ενώ τα πουλιά από την Ανατολική και την Κεντρική Ευρώπη μεταναστεύουν κατά κύριο λόγο μέσω Ιταλίας, Μάλτας, Κύπρου, Τυνησίας και Λιβύης, και πιθανόν να έχουν εύρος διαχείμασής πιο ανατολικά, στο Σουδάν, την Αιθιοπία και το Τσαντ. Το Τρυγόνι περιλαμβάνεται στο Παράρτημα 11/2 της Οδηγίας της Ε.Ε. για τα Πουλιά και επομένως το κυνήγι του επιτρέπεται σε αρκετά κράτη μέλη της Ε.Ε. Συγκεκριμένα, το τρυγόνι αποτελεί περιζήτητο θήραμα σε Ελλάδα, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Κύπρο, Μάλτα, Αυστρία και Πορτογαλία, που στο σύνολό τους είναι σημαντικές περιοχές στάθμευσης για το είδος κατά τη διάρκεια της μετανάστευσής του. Το κυνήγι και η απώλεια βιοτόπων απειλούν σε σημαντικό βαθμό όσα πουλιά μεταναστεύουν μέσω των χωρών του Μαγκρέμπ και ειδικά μέσω Μαρόκου και Μαυριτανίας.Στο Σχέδιο Διαχείρισης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το τρυγόνι 2007-2009, το οποίο έχουν συντάξει από κοινού φορείς προστασίας των πουλιών και κυνηγετικές οργανώσεις, προκύπτει ότι από τον πληθυσμό τρυγονιών που εκτιμάται ότι ανέρχεται σε 3-6 εκατομμύρια ζευγάρια, τα οποία αναπαράγονται σε Ευρώπη και Ρωσία, το ετήσιο σύνολο θηραμάτων μόνο στα κράτη μέλη της Ε.Ε. είχε υπολογιστεί σε 2-3 εκατομμύρια πουλιά. Εάν αυτές οι εκτιμήσεις είναι ακριβείς τότε σε συνδυασμό με τη μείωση της αναπαραγωγικής ικανότητας του είδους, αλλά και της απώλειας των ενδιαιτημάτων του, είναι εμφανές ότι το κυνήγι έχει διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στις πρόσφατες μειώσεις των πληθυσμών.Οι απειλές, σε κλίμακα τοπίου, στα ενδιαιτήματα που χρησιμοποιούνται από τα τρυγόνια στο εύρος διαχείμασής τους είναι περίπλοκες, καθώς σχετίζονται με ζητήματα επισιτιστικής ασφάλειας σε περιοχές με ραγδαία εξάπλωση ανθρώπινου πληθυσμού. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται αλλαγές στις χρήσεις γης ως επακόλουθο της μετατροπής ημιφυσικών χορτολιβαδικών εκτάσεων, θαμνοτόπων και δασών σε γεωργικές εκτάσεις εντατικής καλλιέργειας, γεγονός που σχετίζεται με την εγκατάλειψη παραδοσιακών πρακτικών καλλιέργειας και την άσκηση εντατικής βόσκησης.Οι προσπάθειες για την προστασία του είδους πρέπει σύμφωνα με έρευνες να επικεντρωθούν στη διατήρηση κατάλληλων ενδιαιτημάτων για τροφοληψία και αναπαραγωγή. Τα μέτρα αυτά αποσκοπούν στην αύξηση του αριθμού των αναπαραγωγικών προσπαθειών ανά ζεύγος και κατά συνέπεια του αριθμού των ικανών για πτήση νεαρών ατόμων. Εάν οι δοκιμές στο Ηνωμένο Βασίλειο επιτύχουν, μια πανευρωπαϊκή προσέγγιση στη συνέχεια μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα. Τέτοιου είδους παρεμβάσεις ωστόσο, είτε στην Ευρώπη είτε στην Αφρική, είναι προς το παρόν μικρής κλίμακας και χωρίς ουσιαστική υποστήριξη μέσω της αγροτικής πολιτικής. Επιπλέον, καθώς η ζήτηση για γεωργικά προϊόντα αυξάνεται παράλληλα με τον ανθρώπινο πληθυσμό, η κατάσταση απλώς θα επιδεινωθεί σε όλη την εξάπλωση του είδους μέσα στα επόμενα χρόνια. Εν τω μεταξύ, και δεδομένων των εξαιρετικά ραγδαίων και σημαντικών μειώσεων πληθυσμού, τα μέτρα διατήρησης με τις περισσότερες πιθανότητες άμεσων αποτελεσμάτων είναι η ενίσχυση της επιβολής της νομοθεσίας για την εξάλειψη της λαθροθηρίας και η υιοθέτηση εθελοντικού μορατόριουμ για το κυνήγι των τρυγονιών.Είναι ζήτημα τόσο λογικής όσο και ευθύνης να τεθούν περιορισμοί σε οποιοδήποτε αίτιο θνησιμότητας των τρυγονιών μέχρις ότου ο πληθυσμός παρουσιάσει σημαντική ανάκαμψη.
Dr. Danae Helena Sheehan
Συντονίστρια του Προγράμματος για τα Μεταναστευτικό Πουλιά RSPB Πηγή: ΟΙΩΝΟΣ – Εξαμηνιαία έκδοση της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας
Ονομασία :
Τσαλαπετεινός
Τοποθεσία:
Ναύπλιο
Ημερομηνία:
25/4/ 2020
Φωτογράφος:
Βαγγέλης Μπουγιώτης
Ονομασία :
Γελαδάρης
Τοποθεσία:
Υγροβιότπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
24/4/ 2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Ονομασία :
Ψευταηδόνι (Cettia cetti)
Τοποθεσία:
Υγροβιότπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
26/4/ 2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Σίγουρα θα έχετε ακούσει το εκρηκτικό του κελάηδημα στoν υγρότοπο, αλλά δύσκολο να το έχετε δει και αυτό καθώς την περισσότερη ώρα (αν όχι όλη) είναι χωμένο στα βάτα και τα καλάμια. Πρόκειται για το ψευταηδόνι (Cettia cetti) .
Ψευταηδόνι (Cettia cetti)
Ωδικό πουλί που φωλιάζει καλά κρυμμένο μέσα στην πυκνή βλάστηση αλλά κάνει αισθητή την παρουσία του από το εκρηκτικό του κελάηδημα. Είναι από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές των ελληνικών πουλιών, αρκεί να το ακούσει κανείς μία φορά και θα μάθει να το ξεχωρίζει για πάντα! Επιδημητικό είδος, έχει μήκος 14 εκατοστά, μικρότερο από το Αηδόνι που του μοιάζει στα χρώματα του φτερώματος. Το Ψευταηδόνι έχει ράχη κοκκινοκάστανη, κοντό φρύδι, καστανά φτερά και καστανές λωρίδες στα κάτω καλυπτήρια φτερά της ουράς. Το κάτω μέρος του σώματος έχει ασπρόγκριζη απόχρωση. Η ουρά είναι φαρδιά, στρογγυλεμένη και συνήθως ανασηκωμένη. Το Ψευταηδόνι ζει χωμένο στους χαμηλούς, υγρούς βάτους και τους θάμνους, συνήθως κοντά στο νερό, σε αυλάκια, έλη και καλαμιές. Αφήνει ένα δυνατό «τσι» ή ένα σύντομο «τουίκ» και σημαίνει συναγερμό με μια τριζάτη κραυγή, όταν νιώσει κίνδυνο. Τρώει έντομα, σαλιγκάρια και σκουλήκια. Φτιάχνει τη φωλιά του καλά προφυλαγμένη μέσα στους πυκνούς θάμνους, κοντά στο έδαφος, σε σχήμα κυπέλλου. Γεννάει 4-5 καφεκόκκινα αβγά τα οποία κλωσσάει το θηλυκό επί 16 μέρες αλλά και οι δύο γονείς φροντίζουν στοργικά τους νεοσσούς.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ / ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Ονομασία :
Ακτίτης - Actitis hypoleucos
Τοποθεσία:
Υγροβιότπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
14/4/ 2020
Φωτογράφος:
Ονομασία :
Γαλαζοκότσυφας - Monticola solitarius
Τοποθεσία:
Αγ Σοφία Ναυπλιο
Ημερομηνία:
16/4/ 2020
Φωτογράφος:
Ονομασία :
Βραχοκιρκίνεζο - Falco tinnunculus
Τοποθεσία:
Ακροναυπλία Αρβανιτιά
Ημερομηνία:
16/4/ 2020
Φωτογράφος:
Ονομασία :
Κρυπτοτσικνιάς - Ardeola ralloides
Καλαμοκανάς - Himantopus himantopus
Τοποθεσία
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
18/4/ 2020
Φωτογράφος:
Ονομασία :
Κούκος - Cuculus canorus
Τοποθεσία
Αγ Αντώνιος Ναυπλίου
Ημερομηνία:
18/4/ 2020
Φωτογράφος:
Ονομασία :
Κρυπτοτσικνιάς - Ardeola ralloides
Τοποθεσία
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
18/4/ 2020
Φωτογράφος:
Ονομασία :
Τοποθεσία
Ακροναυπλία
Ημερομηνία:
19/4/ 2020
Φωτογράφος:
Ονομασία :
Λασπότρυγγας - Tringa glareola
Τοποθεσία
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
18/4/ 2020
Φωτογράφος:
Ονομασία :
Κιτρινοσουσουράδα Motacilla flava
Τοποθεσία
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
18/4/ 2020
Φωτογράφος:
Ονομασία :
Φανέτο - Linaria cannabina
Τοποθεσία
Καραθώνα
Ημερομηνία:
20/4/ 2020
Φωτογράφος:
Θάνος Κομνηνός
Ονομασία :
Τοποθεσία
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
14-4-2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Αν και δεν φωλιάζει στην Ελλάδα, παρατηρείται πολύ συχνά στη χώρα μας. Περνά από την Ελλάδα την άνοιξη, πηγαίνοντας να φωλιάσει στα Βόρεια, προς τη Σκοτία, τη Σκανδιναβία και γύρω από τη Βαλτική, μέσα στη χαμηλή θαμνώδη βλάστηση των λιμνών και των βάλτων. Φωλιάζει, επίσης, σε ολόκληρη σχεδόν τη Ρωσία ως τις ακτές του Ειρηνικού. Ο Λασπότρυγγας περνάει το χειμώνα του στην Αφρική, την Ινδία και την Αυστραλία, μέσα στα όρια της τροπικής ζώνης. Έτσι, επανεμφανίζεται στη χώρα μας περαστικός για να κάνει το ταξίδι προς την αντίστροφη κατεύθυνση. Τρέφεται με έντομα και άλλα ασπόνδυλα που βρίσκει μέσα στη λάσπη και τα ρηχά νερά, κατά προτίμηση σε όχθες ποταμών και λιμνών. Μήκους 20 εκατοστών, καλύπτεται από φτέρωμα ανοιχτόχρωμο σοκολατί, αραιωμένο με λευκό στο λαιμό, το στήθος και το κεφάλι αλλά η κοιλιά του είναι λευκή. Επίσης, έχει πυκνά ανοιχτόχρωμα στίγματα στη ράχη και ευδιάκριτη λευκή γραμμή, που περνά πάνω από το μάτι. Τα ψηλά του πόδια είναι κιτρινοπράσινα ενώ το ράμφος λεπτό, όχι πολύ μακρύ, γκρίζο με μαύρο στην άκρη. Σχηματίζει κοπάδια από άτομα του είδους του, μερικές φορές με άλλα μικρά παρυδάτια, συνήθως σκαλίδρες. Όταν πετά, φαίνεται σκούρος από πάνω, εκτός από το μεγάλο λευκό «μπάλωμα» στη βάση της ουράς.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Ονομασία :
Κρυπτοτσικνιάς
Τοποθεσία
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
15-4-2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Ονομασία :
Λευκοσκαλίδρα
Τοποθεσία
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
18-4-2020
Φωτογράφος:
Βαγγέλης Μπουγιώτης
Ονομασία :
Μαχητές
Τοποθεσία
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
18-4-2020
Φωτογράφος:
Βαγγέλης Μπουγιώτης
Ονομασία :
Κίσσα (Garrulus glandarius)
Τοποθεσία
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
17-4-2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Στρουθιόμορφο πτηνό της οικογενείας των Κορακιδών, που απαντά και στον ελλαδικό χώρο. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Garrulus glandarius.Το όνομά της έχει «καταχραστεί» -εν πολλοίς αδικαιολόγητα- η καρακάξα, παρόλο που, ενώ ανήκουν στην ίδια οικογένεια, ουδόλως μοιάζουν μεταξύ τους.
Στην Ελλάδα, η κίσσα απαντά σε όλη σχεδόν την επικράτεια ως καθιστικό, μόνιμο πτηνό. Το ίδιο ισχύει για την Κρήτη, αν και σπάνιο, ενώ στην Κύπρο είναι κοινό, ενδημικό είδος. Οι κίσσες είναι κοινές σε περιοχές με ανοικτές ή λίγο κλειστές δενδρώδεις εκτάσεις, ιδιαίτερα εκείνες με βελανιδιές.
Ωστόσο, απαντούν και σε δάση με οξιές, καστανιές και κάποια κωνοφόρα. Πάντως, δεν αγαπούν ιδιαίτερα τις πεδινές θέσεις με κοινά πεύκα, εκτός εάν υπάρχουν και βελανιδιές, στην περιοχή.
Μάλλον μικρό σε μέγεθος αλλά το πιο πολύχρωμο κορακοειδές στην οικογένεια (Κορακίδες).Έχει από τα πιο αναγνωρίσιμα μεμονωμένα φτερά στα πουλιά της Ευρώπης…Όπως όλα τα κορακοειδή, οι κίσσες είναι παμφάγα πτηνά, τρώγοντας οτιδήποτε διαθέσιμο, από έντομα , μικρά σπονδυλόζωα (βατράχους, τρωκτικά, πολύ μικρά κουνέλια) και νυχτερίδες, μέχρι πουλιά, αβγά και νεοσσούς άλλων ειδών και, βέβαια και θνησιμαία (ψοφίμια).Παρά το ευρύ φάσμα τροφής, οι κίσσες δείχνουν, συχνά, επιλεκτικές. Το φαγητό δοκιμάζεται στην αρχή πριν από την κατανάλωση και κολλώδη υλικά ή τριχωτά έντομα, συχνά απορρίπτονται. Επίσης, είναι πολύ επιφυλακτικές στα έντομα με εντυπωσιακά χρώματα, δείγμα ότι περιέχουν τοξικές ουσίες.Μερικές φορές, παρατηρήθηκε ότι οι κίσσες κλεπτοπαρασιτούν άλλα είδη πτηνών, όπως δρυοκολάπτες ή κάνουν χρήση των αποθηκευμένων τροφίμων των σκίουρων.
Οι κίσσες συνηθίζουν να αποθηκεύουν το περίσσευμα της τροφής, καθ’ όλη την διάρκεια του έτους, κυρίως βελανίδια και άλλους ξηρούς καρπούς δένδρων.Μάλιστα, στην αιχμή της καρποφορίας τον Οκτώβριο, περνούν συχνά 10 με 11 ώρες την ημέρα συλλέγοντας καρούς.Συνήθως συλλέγονται 5 έως και 10 βελανίδια στο λαιμό και μεταφέρονται σε θέσεις όπου αποθηκεύονται, κατά προτίμηση σε επιφάνειες στις άκρες των δασών και τα ξέφωτα. Οι καρποί αποθηκεύονται σε σωρούς πεσμένων φύλλων, σε τρύπες ή ρίζες δένδρων, μέσω μικρών ραμφισμάτων και, στη συνέχεια, καλύπτονται. Κατά την ανάκτηση των αποθεμάτων τους, οι κίσσες προσανατολίζονται από σημάδια στον χώρο έτσι, ώστε να μπορούν να τα αποκαλύπτουν με εκπληκτική ακρίβεια, ακόμη και κάτω από παχύ στρώμα χιονιού.?Μελέτη έδειξε ότι, σε ένα 20-ήμερο συλλογής, μία κίσσα είναι ικανή να μαζεύει μέχρι 2.200 βελανίδια, δηλαδή περίπου 11 κιλά καρπών. Άλλες μελέτες δίνουν βελανίδια 4.600 – 5.000 ανά πτηνό, για όλη την περίοδο συλλογής.Παρά το εντυπωσιακό, πολύχρωμο πτέρωμα που διαθέτει, η κίσσα δεν παρατηρείται εύκολα στον οικότοπό της, λόγω της επιφυλακτικής και κρυπτικής φύσης του χαρακτήρα της. Είναι ημερόβιο πτηνό που, δύσκολα προσεγγίζεται και σπάνια εκτίθεται σε κοινή θέα.Περιφέρεται μοναχικά, αλλά είναι γνωστό ότι, σχηματίζει μικρές ομάδες που θορυβούν ακατάπαυστα, ιδιαίτερα κατά την διάρκεια του χειμώνα, ή όταν αναζητούν βελανίδια.Γενικά, το είδος δεν κινδυνεύει σε παγκόσμιο επίπεδο και αξιολογείται ως Ελαχίστης Ανησυχίας (LC) από την IUCN.Η Κίσσα απαντά στον ελλαδικό χώρο και με τις ονομασίες Βαλανίδα (Μακεδονία), Μελάβη και Μπλάβη (Μακεδονία, Ήπειρος), Πρασινοπούλι (Μακεδονία) και Χρυσοκαρακάξα.
Ονομασία :
Αρσενικός Κότσυφας
Τοποθεσία
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
20-4-2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Ονομασία :
ΜΑΥΡΟΚΙΡΚΙΝΕΖΟ (Falco vespertinus) .
Τοποθεσία
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
18-4-2020
Φωτογράφος:
Τάσος Ηλιάδης
Ονομασία :
ποταμοσφυρίχτης
Τοποθεσία
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
18-4-2020
Φωτογράφος:
Βαγγέλης Μπουγιώτης
Ονομασία :
Πρασινοσκέλης
Τοποθεσία
Υγροβιότοπος Ναυπλίου Ν Κίου
Ημερομηνία:
18-4-2020
Φωτογράφος:
Βαγγέλης Μπουγιώτης
Φίλοι Υγροβιότοπου
Ναυπλίου - Νέας Κίου Αργολίδας
Για οποιαδήποτε πληροφορία παρακαλώ στείλτε μας μήνυμα στο email: argolisnature@gmail.com